Kelly Vampire Merry Monsters 2009

Trzecia i ostatnia z laleczek z serii Merry Monsters z 2009 r. Kelly Wampir (Wampirzyca?) Z pewnością najmniej efektowna z całej trójki. Pozornie niewiele różni się od wielu innych różowych Kelly. Smaczku dodają lalce "ząbki" namalowane na dolnej wardze. I trupie czaszki na różowej sukience. Włosy obficie pokryte jakimś tłustym żelem, który nadaje im niezbyt "wampirzy" połysk. W ogóle w moim mniemaniu wampirzycą powinna być brunetką...

Zdjęcie w pudełku ze strony lilfriends.net:

Mam doła. Może wpisuję się w ogólny nastrój, bo wciąż czytam, że ktoś chce zamykać bloga, ba, nawet Rudy Królik napisała posta na poważnie. No, nie jest dobrze ;-) Zapewne ten listopad trwający od grudnia też swoje robi. Śnieg u nas pojawił się w tym roku trzy razy, na kilka dni, ale już trzeciego dnia po opadzie zamieniał się w rozmokniętą papkę. 
Jaka zima - takie nastroje. W zasadzie nic nowego, codzienne kłopoty, z których każdy z osobna nie stanowi żadnej rewelacji, ale reasumując je, odczuwa się pewien przesyt. Plus kwestia dzieci. Zadecydowaliśmy, że bierzemy odroczenie czyli nasi synowie zostają na drugi rok w zerówce. W zasadzie R. orzekł, że trzeba postąpić tak, by wszystkim oszczędzić stresu. I byłam mu wdzięczna za ten głos rozsądku. Ja trzymałam się uparcie koncepcji, że nie ma mowy, za wszelką cenę, ja szkole udowodnię itd. Jutro mamy wizytę w poradni po stosowne zaświadczenie. No i niby wszystko w porządku, tylko R. ma z tym związanego ciężkiego doła od paru dni. I wielkie nadzieje, że ta pani psycholog powie coś nowego, ważnego i przełomowego dla całej sytuacji.
W zeszły weekend przyjechała rodzina R. Rozmowy na temat dzieci się odbyły, nie przy mnie, bo ja - wiadomo: "kły i pazury" jak mawia niedźwiadek z ulubionej ostatnio bajki moich dzieci. Wkurza mnie niezmiennie, że jak przychodzi co do czego, to do pomocy nie mamy nikogo. A jak oceniać, osądzać i wtryniać dobre rady, to mamy tłum. 
Jak coś jest nie tak - to przede wszystkim trzeba znaleźć winnego. Bo co by było gdyby. Gdybyś zrobiła to czy tamto. Gdybyś wcześniej rzuciła pracę. Gdybyś więcej się nimi zajmowała, a nie opiekunka, kiedy byli mali, bo podobno pierwszy rok jest decydujący dla kształtującej się mowy dziecka.
Tak, każdy problem dziecka w mniejszym lub większym stopniu wynika z zaniedbań rodziców. Czytaj - z zaniedbań matki, bo ojciec, wiadomo, żywiciel rodziny, ma trudną i odpowiedzialną pracę, więc jego to nie dotyczy.
Ale co da uświadomienie sobie tego faktu, poza tym, że zdołuje?
Czasu nie da się cofnąć.
Nie twierdzę, że nie należy robić nic i czekać, aż efekty pojawią się same, ale też twierdzę, że nie należy się rzucać. Szukać kolejnego cudownego środka, kolejnego "wybitnego" specjalisty, który podważy opinię poprzedniego.
Odkąd przestałam się rzucać, bardzo zyskały na tym moje stosunki z dziećmi, ich samopoczucie i moje również.
Jestem aspołeczna. "A"rodzinna. 
Lubię lalki.
Wiosno, przyjdź!