Trojaczki czyli Shelly Cinderella 2005

Chyba wszyscy tak mamy. Są lalki, które a priori są poza sferą naszych zainteresowań, bo "nie nasza bajka",  bo nigdy w życiu i za żadne skarby, a potem jak grom z jasnego nieba spada na nas olśnienie: "a właściwie dlaczego nie?"
W moim przypadku były to Kelly księżniczki.
Długo omijałam szerokim łukiem, bo kiczowate, różowe, nudne.
A to przecież taka obfitość, taka różnorodność, taki lalkowy potencjał.
Zwłaszcza te produkowane po 2006, z brokatowym makijażem po same brwi ;-)
Ogłaszam lato porą "ratowania księżniczek". Dopieszczania tych zaniedbanych, przerabiania tych paskudnych.
Będzie różowo. Będzie nudno. A może wcale nie?
Inne lalki też będą od czasu do czasu...
Na początek Shelly razy trzy czyli europejska seria Cinderella z 2005.
Na plus brak makijażu. Na minus delikatne sukienki, które grożą popruciem się od samego oddychania przy lalce.
Dwie mam od dawna, ostatnią - tę w kremowej sukience - znalazłam kilka dni temu na allegro. Na zdjęciu nie prezentowała się zbyt zachęcająco, wydawało mi się, że ma zniszczone włosy. Gdybym nie miała tamtych dwóch, pewnie nie zwróciłabym na nią uwagi. Tym czasem okazała się całkiem zadbaną laleczką.
Za Kopciuszkiem szczerze nie przepadam, z grona księżniczek zawsze wydawała mi się najmniej ciekawa - bezradna i kompletnie bez inicjatywy. 
Na korzyść tej małej w trzech wcieleniach przemawia fakt, że ona jakoś niezbyt kojarzy mi się z postacią Kopciuszka. Bardziej... z nieletnią Marią Antoniną?

 Lalki w pudełkach ze strony lilfriends.net: