Kerstie Pilgrim i Tommy Pilgrim Happy Thanksgiving 2004

Nie potrafię napatrzeć się na tą parkę. Laleczki tak ładne, że oscylują na granicy kolekcjonerskich. Kerstie Pielgrzym, Tommy Pielgrzym oraz Kelly Indyczka, którą prezentowałam w sierpniu stanowią jedyny zestaw lalek Kelly z okazji Święta Dziękczynienia.
Przyznam, że zawsze podchodziłam z dużą dozą sceptycyzmu do świąt obchodzonym w USA. Tzw. europejska wyższość kulturowa. Przecież pierwsi amerykańscy osadnicy to zgraja desperatów, awanturników i przestępców, którzy nie mieli nic do stracenia. Z zimną krwią i zapamiętaniem godnym słuszniejszej sprawy wyrżnęli większość rdzennych mieszkańców zajmowanych terenów - czyli Indian.
Byli też uciekinierzy religijni. Purytanie - już sama nazwa tego odłamu kojarzy się pejoratywnie. Uciekinierzy z Anglii, nie zagrzali też długo miejsca w bardziej przyjaznej Holandii. Pewnie dlatego ubrania Kerstie i Tommy'ego kojarzą mi się z parą Holendrów z epoki. 
Na przeciekającym stateczku, wypożyczonym przez londyńską kompanię handlową "Pielgrzymi" dotarli w grudniu 1620 r. w rejon dzisiejszego Plymount (stan Massachusetts). Nadeszła bardzo ostra zima, niemal połowa przybyszów zmarła  w ciągu pierwszego roku. Ci, którzy przeżyli, jesienią następnego roku postanowili uroczyście uczcić obfite zbiory. Impreza trwała trzy tygodnie. Świętowali wspólnie z grupa Indian, którzy pomogli im przetrwać ten trudny rok...
Choć historycy spierają się, jak było naprawdę i twierdzą, że obchody pierwszego Dnia Dziękczynienia miały miejsce już w 1565 r. na Florydzie, a nie dopiero w 1621 r. w Plymouth, ta historia jest piękną opowieścią o wielokulturowej tolerancji i woli przetrwania.
Jak było naprawdę? Cóż, przecież historia to dowolna interpretacja faktów. Zależy od tego, kto ją pisze...
Poza tym mam kłopot. Lalki mi się nie mieszczą w koszu wiklinowym, który zamieszkują. Ech, czas najwyższy na jakąś gablotkę, tylko gdzie? Może czas najwyższy na większe mieszkanie? I to nie tylko z powodu lalek?
W drodze do mnie są dwa zestawy Kelly, choć na jeden straciłam już nadzieję, bo powinien był dotrzeć miesiąc temu. Dziś jednakże odzyskałam. Otrzymałam, po pięćdziesiątym moim mailu, wreszcie odpowiedź od sprzedającej z allegro: pani była w szpitalu, córka zapomniała wysłać, a w ogóle to same rodzinne nieszczęścia, bo i zięć, i drugi zięć, i wnuczki bez ojców... Może i tak było, mnie też zdarzyło się pójść do szpitala na trzy dni i zostać tam dwa tygodnie, ale gdybym policzyła sprzedających na allegro, którzy mocno opóźnioną wysyłkę tłumaczyli właśnie pobytem w szpitalu, mogłabym odnieść wrażenie, że wśród allegrowiczów panuje jakaś pandemia. Ale to i tak nic w porównaniu z pewną panią, od której kupiłam lalkę, przysłała mi zupełnie inną i jeszcze mnie mocno op... Ale to historia na inny post. 
Kupowanie na ebayu jest o wiele przyjemniejsze, tylko niestety ceny nie zawsze przystają do polskich warunków płacowych.
Ale miały być lalki, a ja się znów rozgadałam.
Kerstie jest ruda, więc przez sam ten fakt znajdowała się na mojej wish-liście. Tommy był nieplanowanym dodatkiem, ale całkiem uroczym - piegus, o słomianych włosach. Niestety, Kerstie zgubiła gdzieś swoje oryginalne buty - a u mnie obuwnicza posucha, mam woreczek pojedynczych egzemplarzy, ale jednej pary nie sposób z tego złożyć. Ponieważ nie raz zdarzało mi się otrzymać lalkę w jednym bucie, może kiedyś trafię na ten drugi? Póki co obułam Kerstie w buty za duże i na dodatek różowe, ale cóż, nie może przecież ganiać w samych rajstopkach. Jesień u drzwi...

A tak prezentowała się cała seria w pudełkach - zdjęcie ze strony lilfriends.net: